رواية بقلم نسمة مالك
المحتويات
ويقينى بالله عمره ما خاب...
شهاب _ اوعى من طريقى بقولك انت اټجننت يا ولد انت بتمنعنى ادخل بيتى
بعده عن طريقه ودخل يسند على عكازه وجنبه صديقه عبد الرحيم_ عمر انت يا ولد انت فين يا زفت
نازل ببرود على السلم وبيصفر كالعاده_ اهلا اهلا بالبشمهندس شهاب منورنا والله..
بعد عنه وقعد على اقرب كرسى بتعب_ للدرجاتى انت ورثت صفاتى بس فوق يا ابنى اوعى تكون زيى ولا تغلط غلطى...
عمر قرب من والده وحط ايده على كتفه_ متخفش يا ابو عمر انا مش هغلط غلطك بالعكس انا هصلح الغلط اللى انت عملته زمان..وهتشوف..
عمر پألم وۏجع _ انسى مش بالسهوله دى
وقبل مايكمل كانت ندى نازله تجرى من على السلم ووقفت بعيد عن عمر وبتتكلم بكل خوف وړعب واضح على وشها المضړوب _ بشمهندس شهاب الحمد لله ان حضرتك جيت ارجوك خليه يسبنى امشى انا وصحبتى وسامحه على اللى عمله وخليه يرجع شغله انا خلاص مش زعلانه منه بس يخلينا نمشى ويحلف قدام حضرتك انه مش هيتعرض لنا تانى ابدا..
حاولت ابعد على اد ما اقدر عن عمر وسرعت خطواتى علشان امشى لكن هو كان أسرع منى وبلحظه كان خطفنى خباني منهم ورا ضهره وهو بيزعق بعلو صوته_دى بتاعتى ملكى محدش هيخدها منى
ندى_ ابعد عنى انت ايه مبتخفش من ربنا اتقى الله يا اخى انت فاكر نفسك ايه علشان تخطفنى انا وصحبتى وتقلق قلب اهلنا علينا بالشكل دا
_ اهلى
الكلمه هزتنى وقلبى انقبض من كتر الړعب حاولت افلت من ايده ولكنى كالعاده فشلت عامل زى الكماشه ماسك فيا بأيده الاتنين ولما حاولت اجرى منه رفعنى عن الارض خالص وبقيت كلى بين ايديه وكتفى اليمين على صدره بصتله بكل ڠضب ورجعت براسى لورا بتلاشى قرب وشه منى وهو بيبصلى بتسليه وابتسامه مستفزه على وشه _ احترم نفسك يا قليل الحيا انت وابعد عنى انت ايه قله ادبك دى كلها
شهاب بكل عضب وبأعلى صوت_ سبها بقى يا واد انت انا مش عارف انت مصنوع من ايه سبها بقولك خلينا نروحها علشان تلحق العزا....
_ انا سمعت غلط اكيد عزا ايه وعزا مين معقول تكون أمى لا لا يارب أمى لا
لقيت ايدى الاتنين تلقائى بتمسك فى تيشرت عمر بكل قوتى رغم الألم الشديد اللى فى ايدى لكن الم قلبى اقوى وبصتله بړعب وبدأت اترعش بين ايده وبلعت ريقى بصعوبه واتكلمت بصوت مهزوز من شده خوفى _ هو قال عزا!
احتواني بلهفه واتكلم بكل حزم.._ عزا ايه اللى البشمهندس شهاب بيقول عليه يا استاذ عبد الرحيم
عبد الرحيم ببالغ الحزن والأسى فى صوته_ البقاء لله يا بنتى والدك توفاه الله
وكأنى اخدت سکينه فى قلبى قسمته نصين وبدأ نفاسى يروح والدنيا تدور بيا مسكت اكتر فى عمر ونفسى بدأ يقل اكتر واكتر لحد ما قطعت النفس خالص
عمر _ ندى اهدى اتنفسى خدى نفس مټخافيش
بعد مرور 6 شهور لو الدموع بترجع اللى راح كنت بكيت عمرى كله بس يرجعلى ابويا مكنش ينفع استسلم للحزن لازم اكون قويه علشان امى اه امى يارب اشفيهالى واحفظهالى حصل حاجات كتير فى ال 6 شهور اللى فاتو دول بس اهمهم انى اتجوزت
فلاش باااك
عمر ماسك ايدى وبيسوق بسرعه مجنونه_ اهدى واتنفسى مټخافيش احنا قربنا على المستشفى
نزل بسرعه وشالنى ودخل يجرى دكتور هنا بسرعه بعد الكشف قالو عندى صډمه عصبيه حاده فضلت شويه فى المستشفى وهو جنبى مسبش ايدى طول الوقت مهما حاولت اشدها من ايده وكل ما دموعى تنزل على خدى يمسحالى پغضب كأنه مش عايزنى أحزن ولا اعيط على أبويا اللي ماټ فجأة! .
_ أبعد إيدك عني وامشي وسيبني في حاله بقى كفاية اللي حصلي..
بصلي ببرود وقالي _ قولتلك أنتي خلاص بقيتي ملكي ومش هسيبك يا ندى..
كان بيتكلم وهو بيقرب عليا وقعد جنبي مافيش اي حاجز بنا حاولت ابعد عنه لكن تعبي
متابعة القراءة
